بارالها

سلام جناب رفیعی راد عزیز و طناز
چند روزی نبودم و دیر رسیدم
احسنت به شما که اگر ایده ای می گیرید شرافتمندانه اعلام می کنید
طنز خوبی سروده اید که ارتباط عمودی ابیات و خط سیر روایت منسجم است
چون لطف داشته اید و اسم بنده را آورده اید چند نکته عرض می کنم. بعضی ابیات بود و نبودشان در شعر فرقی نمی کند و حتی اگر نباشد شعر کوتاه تر و زیباتر و روان تر خواهد بود. گاهی اوقات شاعر (یا اقلیت جامعه) از اتفاقی یا ارتباطی یا خبری مطلع است اما این مورد آنقدر که باید در جامعه جا باز نکرده و مخاطب عام بی اطلاع است. آوردن چنین مواردی هم باعث ارتباط نگرفتن خواننده خواهد شد. مثل خبرهای تاریخ مصرف دار، اسامی خاص، مسائل تخصصی در هر حیطه ای و....
این بیت ها به نظرم خیلی خوب تر و ملموس تر از بقیه بود:
"بارالها مرا تعالی ده"*
قدّ اکبر توانِ مالی ده
استفاده اگر نمودم بد..
تویِ استخر گوشمالی ده
سفره ای ساده تر،شرابِ سگی
یارِ همدل،کبابِ بالی ده
مثل مسئولِ تندرستیِ مان..
خنده ی مستِ بی خیالی ده
اندکی مثلِ نسلِ سلطان ها..
یورو و سکّه نه! ریالی ده
کارِ ما از کبابِ برّه گذشت
بنده ای قانعم، بلالی ده
چاره تا اقتصاد را بکنند...
مثل مردم به ما رجالی ده
خسته ازاینهمه دورویی وکِذب..
مرحمت کن رییسِ لالی ده
شده الکن زبانمَ از بس گفت
هل چه بل هل که دوست دالی ده!!!


قافیه کردن "دوست داری" هم با این ترفند قشنگ و رندانه بود آفرین

زنده باشید جناب رفیعی راد عزیز