تاب

دل من تاب ندارد ز رخ نیلی زینب

نفسم آه ندارد ز پریشانی زینب

چه شده کون و مکان را که چنین گشته سیه پوش

نکند داغ برادر زده شد بر دل زینب

درود جناب مهاجر
دوبیتِ پرمفهوم و پراحساسی سرودید؛ امّا دوبیتی نیست شعرتان.
شعر شما بر وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن است؛ در حالی‌که دوبیتی دارای وزنی مشخص است: یعنی وزن:
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل(فعولن)
ضمنا شعر شما دارای قافیه نیست؛ و فقط ردیف دارد.
ردیف در شعرِ شما، واژه‌ی (زینب) است. واژه‌هایی که قبل از ردیف آمده‌اند؛ یعنی واژه‌های: نیلی؛ پریشانی و دل، هم‌قافیه نیستند.
اگر قافیه‌ی این دوبیتِ معنازا را اصلاح بفرمایید و حدّ اقل سه بیتِ دیگر به آن اضافه کنید، به غزل زیبایی تبدیل خواهد شد.

چون در برخی از ابیاتِ دو شعر قبلیِ ارسالیتون نیز اشکالِ قافیه بارز است، درخصوص فراگیری آسانِ ردیف و قافیه، احتراما کتاب آرایه‌های ادبی دبیرستان را به شما معرفی می‌کنم.

هماره در اوج باشید.

سلام جناب محسنی راد گرامی،
روحیه نقد پذیری شما جای تحسین داره و مطمئنا با این ویژگی، به سرعت پیشرفت خواهید کرد. اصل قضیه رو سرکار خانم حکیمی فرمودند. بهتره با جدیت دنبال وزن و قافیه برید. برای این کار، علاوه بر مطالعه، پیشنهاد میدم شعر زیاد بخونید، اون هم با صدای بلند که گوشتون آشناتر بشه. بعد از اون می تونین به مسئله ی مهم زبان بپردازین. مخصوصا استفاده از واژه های شاعرانه تر و نوتر که مخاطب مشکل پسند امروزی رو اقناع کنه. البته از نظر من استفاده از واژه های آرکائیک اگه طوری باشه که خیلی مستعمل نشده باشه و اکثریت بفهمنش هیچ ایرادی نداره. این مراحل که طی بشه، خودتون ادامه مسیر رو پیدا خواهید کرد. البته احساس شاعرانه شما در شعر مشهود و زیباست.
باقی بقایتان