دردان بی درمانم

گهی گریان گهی خندان چو طفلانم /گهی دیوانه ومست وغزل خوانم /دمی بامن مهربان است دمی دگر نامهربان /گهی تیرنگاهش میزند برجان تا به استخوانم /گهی بارقیبان زلف دهدبربادوناله شودکارم/شبی چشم فتنه بارش میگیرد خواب زچشمانم/گهی باشکنج زلف سیاهش بی جرم وگناه بردارم / 

گهی سحرکندزنده بانیم نگاهش ،تن نیمه جانم /

دمی چوصیادان میشکند پروبالم/  دمی چون مرغان اسیر اندرقفس نالانم/خم کرده قامتم زجور،هجران و دوری نگاهش/دلبرا کاش بدانی چه اتشی انداخته ایدبردامانم/

کس نداند،درددلم طبیبان خسته ازدرمانم/فقط تومیدانی دردم،بیاطبیب دردانم/بادرداو گشتم اشنا،ندانستم بی درمانم/

مگران نگاه یار کنددرمان ،دردان ، بی درمانم/باتارموی خود چه زنجیری زده برپاهاوبردستانم/هردم باچشم شوخش می گیردجگیردجان ازتن نیمه جانم /چه اسان برافروخت اتش درباغ ودربوستانم/عمرم به سرامدوهنوزدر هجران باچشم خون فشانم/ بریده ام زعالمی درانتظارداده ام باگریه چشمانم/زکوی توساده چون روم ،مگرعمری ،دگردارم مگر باغی دگرکارم/.( بادرود.) علی مشکین فام