امید

خبر دارم از بیقراری های تو 
در شبهای بی کسی..‌.
می دانم دلتنگ کسی بودن که 
حتی نمی داند کجا ایستاده و چه می خواهد چه قدر دشوار است...
اما بدان من نیز حال و روز خوشی ندارم و به اندازه تو درگیر این مسیر تنهایی ام..‌‌‌.
لحظه ای که به نبودنت فکر می کنم
بغض های شبانه ام گلوگیر میشوند و چشمانم آسمانی بارانی.‌‌‌..، 
تنها دلخوشی ام امید به آینده ای است که شاید تو باشی... 
شب هایی که سرت را بر روی شانه ام می گذاری و دلبرانه موهایت را می بافم
و روزهایی که دیوانه وار با لبخندت
تمامِ جهان را به سخره میگیرم
و چه حادثه ی بینظیری میشود
تلاقی چشمانِ ما...!