گذر ایام

افسوس که این عمر گران را گذرانیم

در چنگ جهانیم و جهان را گذرانیم

عمری به لب بحر فنا وصل تورا با

دستی که به درگاه و کمان را گذرانیم

امید در این بحر فتاد و زغم او

باران به چمن رفت و جهان را گذرانیم

با گردش ایام جدایی خبرت رفت

با علم یقین حدس و گمان را گذرانیم

آشفته جهانی ست جهان رخ ما

هرچند به تبانی نهان را گذرانیم

با فکر وصالت شده  واثق به لب بام

چندی شده اینگونه زمان را گذرانیم