جلوه گه روزگار

جلوه گه روزگار                                 
گر نبود دلبــــــری زین همه دل ها چه ســـود
مـرغ به آوای عشــــــق از چه سراید  سرود
 گــــــر نبود آتشی نای و نیستــــان چـــــــرا
باده زعـــــــرش بـــــرین از چه بیـاید فــرود
گــــــر نبود دلــــــربا در حــــــرم امن مـــــا
نقش که را می زند گنبـد سبــــــز و کبــــــود
گــــــــرنبود درمیـان دلبــــــــر نیـکو خصـال
خیمـه ی مــــــردان حــق از چه برآرد عمود
گــــــر نبود ســــــازگار آن مه  فــــرخ نگار
ساز که را می زند چنگ و دف و تاس وعود
 گر نبود چشــم مست گـو به فنا هرچه هست
جــــلوه گه روزگار با که نمـــــایــــد نـمـــود 
( مظفر جوینی - ترنم وصال به سرچشمه ی وصال- دفتر ششم - نشر جهانکده)