یارب بِبَر مرا ازین مهریّه ی بومکان
دَخمه جغدسرایِ بزرگمِهر خوان .......
خطِ آرام جانم .... دستِ هر کسان
خشتی عبوری ست طلبِ این و آن .......
**********
مادرم ! ، جانم ! ، اُمیدم ! .... تو چرا پَرپَر شدی؟ ....
ذرّه ذرّه آب گشته ... شمعِ نورآوَر شدی......
دیگر این خانه شده دَخمه .... بدونِ تو سیاه ...
تنگ و تاریک و پُر از غم ... بی صدا ... لبریزِ آه ......
بازگرد ای نغمه های شادِ هر دلدادگی ...
بازگرد ای آیه ی لطف و صفا و سادگی ......
بازگرد ای اوجِ هستی در وفاداریّ ِ تو ...
بازگرد ای روز و شب مات از فداکاریّ ِ تو ....
بازگرد و گریه های بی تو بودن ها نگر .....
بانگاهت مادرم ....غمگینی از یادمببر .......
رفتی و بی رویِ ماهَت آسمانِ زندگی ....
مَحوِ ابرِ نیلگونی ....پُرشد از افکندگی
سبز بودی .... سبز ماندی .... سبز رفتی از بَرَم ....
مادرم دور از وجودت ... مات مانده باورم
خشک مانده .... وای مادر ....باورِ بُهت افسَرَم .....
رفتنِ تو !!! .... من که بی تو !!! .... مانده و بی یاوَرَم !!!!!! ...........
پی نوشت :
بومکان ایهام چند معنایی است :
۱- بومَک + ان : جغدَک ها
۲- بوم کان : معدنِ گنجِ جغدان
۳-بومَکان : ابومَکان = ایما دارد به دیرینگیِ دنیا ..........
(بوزرجمهر یا بزرگمهر و جغد) تلمیح مُصرَّحه است به داستانِ ملک و بوزرجمهرِ وزیر و دوبوم .