داخل کشتی

سلام استاد عزیزوبزرگوارم
بسیارزیبا وبااحساس بود

درودتان!

درودوعرض ادب استاد ادیب وبزرگوارم

سلام استاد بزرگوارم
هزاران احسنت
بسیااااااااار زیباااااااااا

گم کرده راه خویش پریشان و خسته ایم

سلام و درود خدمت شما استاد انصاری

از محبت های بی حد شما و خجالت زدگی من در ناتوانی پاسخ به این همه بزرگواری هر چه بگویم کم است....البته امروز با خواندن این شعر به رازرمز این همه بزرگواری کمی پی بردم و حقیقتا درس گرفتم و آموختم....بگذریم...

اما در مورد شعر خوبتان و این همه دریای معنا در بازگفتی بی ریا و حقیقت ها را گفتن و بنده که ارتباط برقرار کردم با آن مثلا.......<<<دلخون وحشتیم و غم غرق موجها>>>موضوع و مطلبی است که سال ها در ذهن سوهان خورده تا تندیس و پیکره ای این چنین را تصویرسازی کرده است....شاید برخی بگویند خب این که یک جمله معمولی و ساده است ....خب ساده انگاری و رد شدن و بی فکری بلای جامعه ما است و ما هم به سادگی دلخون این وحشت آوار شده بر سر خود هستیم و وحشت های ابدیت و ...بمانند دیگر.... و غم ما هم همیشه غرق و گم در موج این ساده نگرها....
اما جسارتا اینکه می گویند اجرا موضوع را به صدا در می آورد...و موضوع های پیوسته و بسیار عمیق و معنای درست در شعرتان به چشم می خورد اما چرا بی صدا هستند!!؟؟من فکر می کنم فرم شعرتان به آنها ضربه زده است و صدایشان را از فریاد به زمزمه تبدیل کرده است....قالب نیمایی بسیار زیباست و گوش نواز اما برای جا انداختن یک معنا در قالب آن باید بسیار زحمت کشید و شاید سپید کمی دست های ما را بازتر بگذارد ....زیرا شما در این شعر به نظر بنده بیشتر به دنبال ساختار معنایی بوده اید تا خلق یک فرم زبانی و شرح حال باعزت و صادقانه ای که توشه ای از سال ها تلاش است را بیان کرده اید ...گرچه قهرمان داستان یک شخص نیست و یک جامعه است در طنین صدای یک فریاد....حالا اگر بخواهیم مولفه های شعر نیمایی مثل روایت و دکلماسیون و هارمونی و لحن و شهود و ابژکتیوتیه و سوبژکتیویته و....را ذکر کنیم و بحث و شرح ....می توانیم سایه ای از آنها را ببینیم بر شعرتان تا تصویری خلق شود و هویدا در ذهن مان....اما بنده بیشتر بلحاظ مولفه های ادبی نوشته تان را خواندم .....و در کل فکر می کنم اگر بر روی فرم های ادبی این شعر کار کنید بسیار زیبا خواهد شد....

ما در کنار
دریایی ناشناس ایستاده ایم
که هنوز از
خرافات و اساطیر تیره است
راهها و مسافت ها را نمی دانیم
از مقدار جزایر ممکن خوشبختی
در آن بی خبریم
تنها امید ما
یک کشتی مست روانه
با اخلاق و ضد اخلاق هایی طوفان زده
طعنه موج نیست
بال های بادی خروشان
بر باد دهنده آرامش تمام دریاست!

درودها جناب انصاری بزرگوار
چه گویا و رسا وضع امروزمان را شرح دادید
بهره بردم
دستمریزاد و احسنت

درود استاد من واقعا لذت بردم دست مریزاد
فرسوده ی کشاکش دریای بی لگام
هم صحبت سیاهی شب های بی امید
در اژدهای موج
درلا به لای ترس
درپیچ وتاب یاس
دیراست دیر داخل کشتی نشسته ایم
گم کرده راه خویش پریشان و خسته ایم

هزاران درود استاد انصاري عزيز
بسيار زبيا و دلنشين بود
لذت بردم،دستمريزاد

درود استاد رهای عزیز و بزرگوار
سپاس از به اشتراک گذاشتن این سروده ی زیبا

درودها استاد ارجمند
بسیار زیباست
سرشار از افکار و عواطف ناب
مانا باشید و برقرار

سلام جناب انصاری عزیز
بسیار زیبا و حرفدار
درودتان

سلام و درود بر استاد انصاری ارجمند
بینهایت زیبا و جانچسب بود سروده عمیق
و زیبایتان
درود ها و آفرنها نثارتان بزرگمهر
مانا باشید

شاعر ژرف نگر
جناب انصاری بزرگوار
با سپاس از
خلق این اثر معنا گرا

دیراست دیر داخل کشتی نشسته ایم
گم کرده راه خویش پریشان و خسته ایم
سلام

سلام
استاد عزیزم
بسیار زیبا مناجات گونه ای سرودید پر از تجربه اگر گوش شنوایی باشد
ممنون از زحمتتان

درود براستاد بزرگوارم
بسیار عالی بود و دستمریزاد
زنده باشید به عشق

درود بر شما
زیباست

دستمریزاد برادر خوب و بزرگوارم استادانصاری عزیز
لذت بردم از جاری احساس نابت
سروده ای شیوا و دلنشین ازشماخواندم
قلمت برقرار و بر مدار عشق و احساس همچنان رقصان

درود استاد عزیزم جناب رها
بسیار زیبا و دلنشین بود قلمتان نویسا بزرگوار

سلام و درود بر استاد انصاری بزرگوار
سروده عمیق و زیبایتان بینهایت تاثیرگذار و دلنشین بود
درود ها ی فراوان تقدیمتان باد مانیز
دیری است داخل و ته کشتی نشسته ایم
گم کرده راه خویش وپریشان و خسته ایم

درودتان
بسیار زیباااااا

نه راه پیش مانده خدایا نه راه پس
.................... به فریاد مان برس

درودها استاد بزرگوارم
بسیارررر زیباست
قلمتان نویسا به مهر