فریاد

من از خواب خــــدا می آیم انــــگار

من از کـــوی وفــــــامی آیم انــــگار

مـــن از سوگ عروسان سیه پوش

و از رنــــــج غریب خانــــه بردوش

واز نالــــــیدن دل در شـــب و روز

که می ســــــوزد تنم با آه جانسوز

من از خون گریه های گاه و بــــی گاه

و از آن خـــلوت خـــود در ســــحرگاه

مـن از آن ابــــر بـــی بـــار کویــــــرم

که مثــــل مــرده درخاکـــت اسیـــــرم

من از دشت جنــــون هـــرزه گیاهی

نروئیده شده قربانــــی بی دادگاهی

من از خود نا خودی هایم چه گویم

که فریــــاد از دلم ،کو داد جویـــم؟!