هنوز به «زن » بودنم عادت نکرده ام .......

در خواب دخترکانه ای بودم
که دیدم معشوقه ی ماهم
هنوز به شب و ماه 
عادت نکرده بودم
که ندا آمد:
معشوقه ی نور باش!
ظهر شد 
خسته و سوخته در پی خوابی
که ندا آمد
غروب آغوشت را
به فرضیه ی اول وقت یار بسپار
گفتم:
از پیرهن نیمه سوخته ام چیزی نمانده!
گفت:
عریان شو
در اعماق یاخته هایت عطری یافته ایم 
از بکارت غنچه های زنبور ندیده
پیرهن فرو شد 
بر زمینی که مرا
فقط «زن »میخواست نه «انسان»
کندوهای غارت شده ی تنم
پلکانی  برای صف اول بهشتیان
با ذره ذره ی ویرانی ام 
سجاده بافتند 
رو به قبله ی حوریان نازک اندام.....
باور کنید 
پس از چهل سااال 
هنوز به «زن» بودنم 
عادت نکرده ام
ای انسانهای گداخته
درغارت خنکای روحم 
چند قطره صبح را
برای خودم نگه داشته اید ؟ ...

#مستانه_دادگر
#ماهور