صهبای عشق

از سکوتم بگذر و این حرف ها را گوش کن
هر چراغی جز مرا در ذهن خود خاموش کن
حرف های من برایت مملو از دلبستگی است
لب گشا حرفی بزن من را ز خود مدهوش کن
عطر تو در خانه می پیچد تو می بینی مرا
در شب مهتاب خود من را تو در آغوش کن
امشب از صهبای عشقت پیک بر لب میزنم
"خلوت دل را سراسر بانگ نوشانوش کن"
هر شب این دارم تمنا از دلم، ای بی پناه!
خاطرات و  عشق او را در خودت مخدوش کن
ماه من! حرفی بزن نازی بکن رویی نما
این دل آزرده ام را با خودت همدوش کن...