عشق

كولى وار

از جانب ِ عطرمان مى گذرد

با نجابتى كه از تو ياد گرفته ام

متمدن شده ام

و بربريّت ِ دستان ام را

در تو پنهان كرده ام

و ديگر هيچ كس نمى شناسدم

تا سر در خلسه ى تو فرو مى برم

ملكوتى از تو مجسم مى شود در برابرم

و اين گونه پيامبروار

زاده مى شوم

تا برگزيده ى تقدير تو باشم

هميشه با نيمى از قلبم

بر صليب ها برافراشته شدم

و با نيمى ديگر

به تو عشق ورزيدم

آه

اگر صليب ها برداشته شوند

با چه قلبى تو را دوست خواهم داشت

و شايد دوباره عشق ام

بربر شد

و با چهار اسب ِ نعل شده

به سوى تو تاخت

شك ندارم به قـِدمت تو

به ستون هاى چشم ات

كه قطاع ِ آتش ِ خورشيدند

و عطر ِ باستانى دستان ات

كه نشئه ى هر اقليمى را در خود دارد

من جغرافياى منتشر شده ى توام

بر تمامى نقشه ها

كه راه هاى رسيدن به تو را مى دانم

من فصل ِ تاريخى نوين ام

كه در آن

پادشاهى ِ اولين سلسله ى عشق را

به من سپرده اند

تا تاجگذارى كنم

در شهر ِ رعاياى بى رويا

و تو را ملكه ى خود برگزينم

تا محبت را بشورانم

بر خِرَدهاى خصمانه اى

كه هر روز تو را

با مِقراضى كهنه بُرش مى دهند

من دشنه ى شعرم را

جان پناه تو ساخته ام

دشنه اى كه نه خون مى ريزد

و نه خون مى خواهد

دشنه اى كه چون در قلبى فرو رود

صداى زندگى مى دهد

چون سمفونى موزارت

و به جاى صحنه اى خونين

لبخند ِ موناليزا را نقش مى كند

و اين گونه است كه عشق

بى هيچ واهمه اى

كولى وار

از جانب ِ عطرمان مى گذرد

ح3ين 3داقتى