براین برف تنهایی ام رد پایی که نیست

به رگهای مردابی ام, سم وابستگی است
به سختی نفس میکشم, در هوایی که نیست
چو مهمانسرایی قدیمی و متروکه ام
که بود هر اتاقم پر از ماجرایی که نیست


دروددددد
زیبا ست

درود
زیبا بود

درود بر شما

درود بزرگوار زیبا بود

جناب آقای سرمچ عزیز، سلام علیکم.
...........................................................
به رگهای مُردابیَم، سّمِ وابستگی ست
به سختی نفس می کشم، درهوایی که نیست
.....................................................................
دستمریزاد بزرگوار.....غزلِ زیبایی ست وبه دل می نشیند....بنده هم فکرمی کنم، دوغزل دراین سبکِ قافیه وردیف داشته باشم...ولی باعرض پوزش...
(که بو«د»هراتاقم، پُرازماجرایی که نیست)...اگر دقّت بفرمایید (د) درکلمه ی (بود)....هجای اضافی ست وحیف،است که سروده ای به این زیبایی....بایک هجای کوتاهِ اضافه..........نافُرم شود........اگر لطفی به حالش بفرمایید....بنده ممنون می شوم

درود قلمت نویسا
شاعر جوان
ت شعر قشنگت ,برف
پاییز ,بارون رو میشه
حس کرد





به پاییز لبهای من گل نخواهد شکفت
به غمهای یلدایی ام انتهایی که نیست
به دستانت امروز محتاجم ای آشنا
ولی از من اینجا اثر, روزی آیی که نیست