بداهه ی دل

عطرِ دستان ِ  ملولی کوشِ تو
جان و درمانِ من است
آن کتانی ساده ی تن پوش ِ  تو
بوی قرآن ِ  من است
آن حلول ِ ماهِ رویت آن صبا
ساقِ  ریحان ِ  من است
آن  نگاهِ  خیره در حبِ بقا
جام ِ  خندانِ من است
سروِ بالادستِ هر سروانِ تو
اوجِ ایمان ِ  من است
شعله های غیرتِ پنهانِ تو
همنفَس خوان ِ من است
موج های صدتلاطم خوی ِ  تو 
اخگر افشانِ  من است
آن خمار ِ  پلک هایت قفل ِ  هم
وَه ... قراران ِ  من است .

 

پی نوشت بداهه :

 

هیاهوهای تلخ ِ روزگاران
چو هجر ِ  تو مرا آشفته ناکرد
کجا رفتی؟ کجای این شبِ تار
کمر بر قلبِ من زین آه ... تا کرد

 

 

در کوره راهِ این شب ِ تار

غم چشمهایم را ببسته

جز گام های نور ِ دریا

هیچش دگر طُرفه نبسته ......