عشق

شب پرده از نگاه من خواهد گشود
تا دران به خلوت خود بنشینم
و تلالو خورشید فردا را در نفس های 
بی تاب من بیدار خواهد کرد
و اینجاست  که من با تو سخن می گویم
و به امید فرادی که شب هنگام در من رخنه کرده است
تو را صادقانه می جویم
بی رنگ چون اب روان
در جویباری از اندیشه ها
 ترک خود خواهم کرد
و به دام  تو رها خواهم گشت
و خویشتن را 
در کوبش صخره خواهم یافت
تا تو را در جویبار خویشتنت یابم
نه در جویبار خویش
و در فصل خویشتنمان تا ابد با تو زندگی خواهم کرد
ای مهربانم