قاموس دل

بیا ومن را به نسیم سبز آینه بسپار

من مهوش روی توام

نه در تاریکی

در طلوع سبز بهار

منم آن ریحانه ی یک سبز وخوش بو

آشنای روی تو شدم

در تاریکی وجودم

قاموس دل

به یقین اشک فواره شد

منم فرات

یک لحظه رود بی آب شدم



تو ساکت بودی

ومن رهرو یک یقین پابرجا

به چه نحوی


مارا خانه به خانه کردی وگذشتی

این آتش


را به صد هزار ویک بهانه روانه کردی

مارا غریو

ما را فریاد از سکوت دل دریدی

ای حیا به چشمان

چگونه وصف حال گویم

که از اول به آخرش


گویا شدی رفتی


لمیا