کمی مانده به شعله شنا کنم

سخنی چند در باره قالب پنج مصراع مینائی

قالب پنج مصراع مینائی، در سال 1392 پا به عرصع شعر و ادب پارسی گذاشت
یکی از علت های ظهور این قالب ، ایجاد ارتباط و پلی بین شعر نو و شعر کلاسیک بود.
قالب پنج مصراع مینائی نیز مانند دیگر قالبهای شعری زیبائی خاص خود را داراست و غلاوه بر آنکه ذهن زیبای سراینده را فرا میخواند، باعث آن میشود تا سراینده از قوائد شعر کلاسیک نیز به دور نمانده و بخشی از ذهن خود را نیز به نظم اختصاص دهد.
اساس این قالب، همانگونه که از نام آن پیداست بر پنج مصراع بنا نهاده شده است.
این پنج مصراع الزاما دارای شکل ذهنی هستند و اما دو مصرع آخر علاوه بر شکل ذهنی بخش از شکل ظاهری شعر کلاسیک را نیز به همراه خود دارد و آن دارا بودن قافیه است.
مانند شعر کوتاه کوتا ه است که گاه برخی آن را با شعر کوتاه اشتباه میگیرند و این خود مزیتی است که سراینده بتواند بیشتر به معنا و همچنین آرایه ها و تشبیهات بپردازد . و همچنین از شعر کلاسیک نیز به همراه دارد و این خود باعث فعالیت ذهن در شکل دهی که از خواص اصلی و زیبای شعر کلاسیک است ، می شود.
سه مصراع ابتدائی بیانگرو منتقل کننده احساس ، عاطفه و نیز نگاه شاعرانه است و دو مصراع انتهائی یک بیت شعر کلاسیک است که نتیجه ای را به خواننده انتقال میدهد.
هر پنج مصراع یک قطعه کامل از شعری در قالب پنج مصراع مینائی می شود.
با سرودن قطغات مختلف اما مرتبط به هم ، در یک تفکر داستانی حماسی و یا عاشقانه و یا داستانهای دیگر میتوان به منظوم در قالب شعری پنج مصراع مینائی دست یافت.
تا کنون بیش از 250 قطعه شعر و همچنین دو منطوم کامل در این قالب سروده شده است که منظوم عاشقانه (ی) باد یکی از آنهاست.
به صورت طبیعی این قالب شعری همانند تمامی سبکها و یا قالبهائی که پا به عرصه ادب گذاشته اند ، منتقدانی نیز خواهد داشت و چالشهائی در پی آن خواهد بود و این چالشها به حتم اسبابی خواهند بود برای پیشرفت و استحکام هر چه بیشتر پایه های آن.
امید است اهل ادب با نگرشی سازنده و مثبت در این جهت گامهای زیبای خویش را پیش نهند.
عزیز باشید و سر بلند