گله دارم و می نویسم

گله دارم و می نویسم
از تو گله دارم

وفقط به تو گله دارم

تویی سبب این همه دل تنگی هایم

از دل تنگی هایم می نویسم

از کابوس شبهایم می نویسم

از رنج روزهایم می نویسم

از ناگه تکان خوردنی در خواب

از ناله ء نیمه شبهایم می نویسم

نوشته ی که نانوشته

درنگاهم خوانده می شود

زیبایی این است که

با قلمی بی رنگ می نویسم

بی رنگی پاک کودکانه

درست مثل بی رنگی تو

باید بیایی و زود.....

وگرنه نوشته های بی رنگ            

زمانه ها خواهند ماند

 اما تو دیگر به من ننویس!

چون ترا در چشمانم می خوانند.

محمد سمیع هاشمی

5/25/1390