یادهای کودکانه

یاد دارم روزگار کودکی
شعرمی خواندم به تاب صورتی
آی گنجه، کوکلیدت؟
محرم اسرار من 
شور وشیرین محزن افکارمن 
ساده پوشانی همه غم های من
قاب قصه می زنی در غصه فردای من
آی لی لی ،
چشم بستم، آس آس 
می زنم سنگم به شادی درحواس
در هوای ات می زنم پایم به آس
زیر نور ماه و جمعی درتکاپوی شماست
ای ستاره، امتدادم، امتداد نورماه است 
لب  گلی در سایه ی ماهم توچشمک می زنی
درشب زیبا دلی در خواب  کودک می زنی 
آسمان ای گنبد نیلی من
ناز من،ای نامه ی لیلی من
بازگو ،ای اَنجم انجام من
در سرشتی درتن بیمارمن
بازخوان به جمع  آراسته
ماه وزیبای ستاره خواسته
 ماه ای دستی به موج گیسوی ام
می نواز ددر نسیمی اَبروی ام
چشم های ام نقددل تنگی دور 
درسرود ام ؛اشک باران به نور
بازگو،ای آسمان اسرار من
لحظه هایت در شب رویای من
می شود ؟!گیردسکون ، گردون گرد
تا نویسم مشق شب هایم به جد
باز جوی ام لحظه ی آرامشم
در سکوت ات چشمه ی آرامشم 
ای گردون درشتابت کودکم
گرد یک بازی ونقش کوچکم
چون که گویندم به یاد رفتگان
دیده ام بارانی و اشکم، لبان
علی ناصری