انتظار

ستاره نور ندارد در این دیار چرا
سیاه و تیره چنین گشته روزگار چرا

چه گشته است فلک را که چون کند امروز
ستاره رفته برون گوئی از مدار چرا

کجاست قطره باران به برگهای درخت
نشسته است از این مردگان غبار چرا

به باغ و کوه و درو دشت گل نروید هیچ
غلط نگفته زمین گشته شوره زار چرا

کجاست ساقی و سازی و نغمه و غزلی
تمام عمر خدایا سر مزار چرا

چو برگ زرد درختم که رگ تهی از آب
دو چشمه آب بود گر چه در کنار چرا

زبان بریده ز مرغان چرا در این ایام
بریده نای قناری کت هَزار چرا

ندانم ابر سیه کی کشد نقاب از نور
سپید گشت موی سیاهم در انتظار چرا