دلتنگي

دل بیچاره ام این روزها تنگ است٬ می دانی؟ 

حدیث  آرزومندی  تو  از رویم  نمی خوانی؟! 

قدم  آهسته تر  نِه  بر  دلِ  ترد  و  بلورینم 

که شاید  تکه هایش را بچسبانم  به آسانی 

نمی خوانم من از چشمت دل از من کنده ای یا نه 

من  اما  دل  نکندم  از  نگاه  تو  ٬ به  فرمانی  

نمی گویم که غمگینم  اگر صد سال هم  گریم 

که تو هر دم  در آغوش  خیالم ٬ شادتر  مانی 

نیابد عشق تو پایان ٬ در این قلب پر از اندوه 

هزاران  سال  اگر  با من ٬ نخندی و نخندانی 

صدایم کن دوباره تا سکوت از خانه بگریزد 

زبانم  بی  صدایت ٬ بند  می آید  به  آسانی 

مپوشان روی زیبایت  که  نور دیده  مایی 

چگونه چشمِ را بندیم بر خورشید نورانی؟