جلوه مهتاب

نیستی چون تو دگر جلوه مهتابم نیست
خوابم ار هست به جز خواب تو در خوابم نیست

تا که من غنچه لبهای تو دیدم دیگر
دیدن حوصله غنچه شادابم نیست

از شراب لب تو تا که چشیدم آنروز
هوس باده گلگون و می نابم نیست

غرق دریای دو چشم تو شدم این دریا
خواستش هیچ به جز غرقه و غرقابم نیست

خویشتن را نشناسم، ز کجا آمده ام؟
تا به آنجا که مرا یاد ز انسابم نیست

مخزن مغز من از رفتن تو درهم ریخت
فرق بین شب تاریک، و آفتابم نیست

علت از این دل افسرده مپرسید که من
جدل و بحث در این مسئله و بابم نیست

گفتم ای دوست چرا غمزده هستی امروز
گفت افسوس که هم کاسه و اصحابم نیست