تمام می شَوَمَت (زلال عروضی قافیه دار پیوسته )

بهانه دست شماست

بکش مرا که دانه دست شماست

نـهان مَــــــدار  تـــو  رازی  میـان  زلف سخــن

قیام کن کـه شانه دست شماست

خزانه دست شماست

منم، صدای غریب

شکسته تر ز دست و پای غریب

بیــا ببین کـه  خـدا را  چگونـه  خـانـه  شـدم!

نشسته ام همیشه جای غـریب

پُر از هوای غریب

تمام می شَوَمَت

به داد – آ-  که  رام می شومت

دلم  ز هــر  چـه   نخـواهی   بُریده   می کنمت

عـصاره ی کـلام  می شومـت

غلام می شومت