ایـــن منــــــم در چـــارچـــوب غـــــم اسیــــر زندگانی
نعـــش بـــرجــــا مـــانــــــده ای در سردسیر زندگانی
هر خطــــر را پیشـــــوازی تـــــازه می خواهد دل من
تــــا بــمانـــــــد در خطاهــــای خطیـــــــــــر زندگانی
خسته ام زیـن گـونه گون بازیچـه بودن ، هرزه گشتن
مرگ ! ای زیبــــا ! رهایـــم کــن ز گیــــــــــر زندگانی
در تکاپـــو دســت و پــــا و تــــن بـــــرای زنده ماندن
خستــــه امـــا ایــن دل تنهـا بـــــه تیـــــــر زندگانی
نعــره ها ... آوازخــوانی ها ... نـــداها ... ناسزاها ...
از مـن مجنــــون چـــه می خواهد نفیــــر زندگانی؟
سالهــا در جستجـــوی گــوهـــــر گم کرده ی خود
زیـــــر و بـالا کـــردم ایــــن بـالا و زیــــــــر زندگانی
همچــو نقشی در غبـــــار تیـــــره ی پنــــدار دیدم
لحظـــه هــــای روحبخـــش و دلپــذیـــــر زندگانی
دل ، قـــوی گفتند بایــد داشت همراهان و ...رفتند
تا چــه آیــــد بــر ســر این خسته پیــــــر زندگانی
آتشی در زیــــر خاکستـــــــر هــم از همّت ندارم
تــا مگر افســــرده ســــازد زمهــریــــــر زندگانی
چون حبابی از تهی سرشــار از چشمم نهان شد
آن چه را دیــــدم در ایـــن ایـــّـــام دیــــر زندگانی
تشنه کامی های روحـــم را نسیمــی تـــازه باید
تــا بـــه گل پیمـــان ببنــدد در کویــــــــر زندگانی
«خوش عمل» درپیله ی خودنیزاگرحرفی نگویم
چون توانـــم یافت نــوری در مسیــــر زندگانی؟