شام اخر

1

 

کوچه های شهر پرواز را

با نگاه کفترانی بر چیدند ،

که بر یانی را ، با خزه های کفن شده بر میز

هدیه می دهند.

و باران پشت شرشر پنجره ، خشاب می شود.

پارگی کوچه و ذات المرگ سنجاق شده بر ناقوس سانتا ماریا !

و دیوار کفن شده بر میز،

در جغرافیای قبر های نمرده ،

_ شناسنامه ها ی بی تاریخ_

همیشه بیضه های تو خالی

قنداقه های منگوله دار تکثیر می کنند ،

از خاتونهای بی تسبیح!

تا

از پیامبری بیفتند

کلاه های بی پدر;

و سرها گشاد شوند

از تفی سر بالا ،

وقتی که شام

با- ضرب نگاه- کفتران کفن پوش ،

درون پیا له ها می چکد.

2

من بی سایگی را

بر بوم شکسته ی خاک  نشانده ام

تا روسریم را باد نبرد.

بهناز لامعی