شبونه های پسری رسوا

مَنظَرِ شب -سایه انداخته رو صورتم
دست نوازشگر بارونو -حس میکنم
که سیلی میزنه به التماسِ اشک
رو پلکایِ خستم
هياهو یِ دردُ میشنوم که ورق می زنه
زخمی شدنِ نگاهِ عاشقشونَمو
مرهمِ زخمِ اشکای رَوونَم اومده
جوابِ محبتاشو میخواد بگیره نه ناملایمتی ببینه از نگاهی که دیونه وار ساخته منو از تنهاییش
فردایی که دیگه نیستم می فهمه
دلیل التماسای اشکوارشو که به چوبه میکشه مسیح تر از دیروز
پاکیِ نداشتشو