شكستن آرزويم بود

 مرا در كوچه هاي شهر خواهي يافت

به نام مرد تنهائي

همه از من گريزانند و من در پشت ديوارم

به جرم بي سرو پائي

نمي دانم گناهم را ولي شايد گنهكارم

شدم محبوس رسوائي

شنيدي وصف حالم را بگو از من چه مي خواهي

از اين مجنون هرجائي

رهايم كن برو ديگر كه من دلخسته از خويشم

مرا اين لطف بنمائي؟

------------------------------------------

شكستن آرزويم بود ولي نه پيش پاي تو

غرورم را شكستي تو

صدا كردي مرا اما ميان بي تو بودنها

چرا از من گسستي تو

نمي خواهي مرا باشد بگو آخر گناهم چيست

جه تهمت ها كه بستي تو

ميان آرزو هايم تو را ديدم در آغوشم

نگو هرگز كه هستي تو

-----------------------------------------

شب افروز6/2/90