دلبری با خوی احمد

دوستی دارم که بی می یاد او نتوان کنم                                                                                                                                 

                                    آنچه خوش باشد برای نفس او من آن کنم

از منیت فارغ و بیگانه از خود می شوم                                                                                                                                  

                                    نزد او کرنش نموده دست بر دامان  کنم

دلبری با خوی احمد دارم ای دل گوش دار                                                                                                          

                                  جان بی مقدار خود را در رهش قربان کنم

عهـد بستم تا کنم من یاری آن ماه رو                                                                                                                            

                                   ماه  رویا   تا  ابد من  یاد آن   پیمـان  کنم

باده سرخ شهادت       بایدم زد       دوستان                                                                                                                              

                              یا رب این پیمانه پر کن تا که ترک جان کنم

دوست ار یک کاسه ای از می مرا مهمان کند                                                                                                  

                               نام اوسرلوحه این  دفتــــــــــــــر  و دیوان کنم

بر مشامـم بوی عطـر یار می آید مگر                                                                                                               

                              همچو عاشق  سجده ها بر حضرت جانان کنم

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       عاشق 28/7/1384