ساحل دریا

میخانه لب ساحل دریای غفور است
                          مشروب خوش و نعمت وافر ز شکور است

آنجاست  که  باید  طلب  می   بنمـایی            

                          وانجاست که سرمایه عشق توحضور است

آنجاست تمـاشاگه    اسرار   خـدایی                  

                         وانجاست همان عشق حقیقی که ز نور است

توفیق اگر  شد که دلارام   ببینی
ا                        بلیس  لعین  از  تو  و  احوال  تو  دور است

بر جان مگرت نقش رخش رسم نمودی            

                         کاین سان دل دیوانــــه تو  ممـلـو شور  است

یک  نیم  نگاهش  به  دو  عالم مفـروشی          ا

                        ین  به  ز بهشتی است که از آن صبور است

عاشق  شب  و  روزت اگر اذکار بگویی           

                       لطفی است  که  این از طرف رب غفور است

                                

                                           عاشق 1380/8/4