ندامت ! (زلال عروضی قافیه دار پیوسته)

جفا کردم
تو را درد آشنا کردم
ربودم قلب پاکت را چه رندانه
و با آن قلب ِ غصبی در شبانگاهان صفا کردم
تو از گل پاکتر ،من پاک دیوانه
و از باغت جدا کردم
خطا کردم

تو زیبایی
و همچون گل ،  فریبایی
جدا کردم تو را از ساقه ات یک شب
ندانستم که در گلدان ِ دستانم نمی پایی  !
و حالا زرد و حسرت وار و پژمره
به عمرت چنگ می سایی
ز بی جایی

خطا کردم
و کاری ناروا کردم
تو را با صد هزاران  آرزو  چیدم
و بوئیدم ، کمی هم بوسه بر چیدم رها کردم
نمی دانم که بخشیدی گناهم را؟
حلالم کن،حیا کردم
حیا کردم

مفاعیلن
مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلن