به یادم هست...

به یادم هست روزی را

میان واپسین اندوه پاییزی

کمی آنسو ترک شاید...

زمانی را که با هم، دفتر پاییز را بستیم

نمی دانم به یادت هست ؟!

همان روزی که بی تکرار می خواندی

صدایت را

میان واژه های خالی شعرم

همان روزی که دستانت

حریم دست هایم شد

یه یادت هست ؟!

آن لحظه ...

میان تک تک اندیشه هایم ، عشق جاری شد

و آن بوسه

که پایان ،همه اندوه هایت بود

که آغاز ،همه اندوه هایم شد

ولی من خاطرم مانده ...

همان دم را

که گیسوی زمان را، شانه می کردیم

میان گنجه ی قلبم

هزاران اشک "فیروزه " به جا مانده

به یادم هست ...

خاطرمستان نرگس را ...

نمی دانم

گل ناباور اندیشه  های خوب !

تو از آغاز بودن ها

به دنبال چه می گشتی ؟