عشق محال

منتظر

نشستم

تو ایستگاه

سرکوچه

تنها

تا بیایی

ببینم

تو رو

واسه بار آخر

اما

نیومدی

خیس شدم

انتظار

منو کرده دیونه

می باره

بارونم

با اشکی که حالا

رنگ خونه

یادته گفتی

پیشم میمونی

اما پس

چی شدن

همه حرفات

چه زود دل بستم

ساده و راحت

به دروغاتُ

مستی چشمات

با اینکه رفتی

باور ندارم

شبُ روزام

همش خیالی بود

تو خوشی بی من

میگی تقدیره

داشتن تو

عشق محالی بود