سایه چین

 در انعكاس حضور شبانه ی ترديد

دل غمينِ من از خواب واژه بيزار است

هزار سوي پريشان نا اميدي ها

به سوي چلچله زارانِ سبز ديوار است !

صداي حادثه مي آيد از سياهي دور

كميتِ لشكر خوشبختيِ خدا لنگ است !

درون كارگه آفرينشش گويي ...

به جاي پاكي دل ... شوره زاري از سنگ است !

حريم واقعه هاي موثر ديروز

اسير كاسبي كركسان امروز است !

اميد را به فريب مي كشند هر ساعت ...

ضمانت چكشان اين شعار جان سوز است !

نمانده راه گريزي از اين دريده شدن

چراغ هاي ستاره دو چشم گرگان است!

پناه از كه بگيريم كاين درنده ی شوم ...

برون خانه ما نيست بلكه در جان است !

به سايه چيدن هر روزه خوش نمودم دل

كه شايد از تو نشاني بجويم از اين باغ

تو را بجويم و مرهم شوي به زخم تنم

كه بر دلم ز فراقت نشسته اين همه داغ !

مرا رها مكن اي مهربان بهانه ی من

ميان گله ی روباه هاي بي پروا

ميان دغدغه ی شوم اين تباهي تلخ

پناه خستگي من تويي \" يگانه خدا \" ...

نوشین داودی

از کتاب تبسم اهورا

چاپ : 1389