شوکت بهاران

حلول کردی و این خانه نورباران شد

جهان ز خنده ی تو شوکت بهاران شد

به خارزار دل من گلی نشست به خار

به کارزار دل تو اسیر ، مهمان شد

قدم چو راست کنی سرو قامتان گویند

رسید آنکه به معنی شبیه انسان شد

به روزگار نبودی نبود برگ و نوا

چو چشم باز نمودی زمانه آسان شد

به کار عشق نیامد هر آنچه می گفتم

تو آمدی و بگفتی هر آنچه عشق آن شد

از آنچه می شنوی بهتری ز دولت اوست

که آمدی و دل ما شبیه بستان شد

تقدیم به استاد خوب و گرانقدرم

که هر چه می شنوم از تو نیک خرسندم

تولدتون مبارک

ببخشید اگه این شعر شایسته ی شما نبود

برگ سبزی بود تقدیم به شما گرامی

پاینده باشید در کنار ما سالیان سال