بیوفا

ساده بی تفاوت اما

رهگذار خاطراتم

رفتیو این کوچه باغو

 ندیدی به اشکُ ماتم

حالا که سوختن گـلای

کوچمون ازین جدایی

بیا رحمی کنو برگرد

بسه دیگه بیوفایی

حالتو درک میکنم من

خودمم کمتر نبودم

بیا برگردُ صدام کن

منم عاشق تو بودم

تورو میخوام که با چشمات

خاطراتم نقش میبست

یه شبه گذاشتی رفتی

قلمم مونده توی دست

صفحه های خالی از ما

وا شده تو بادِ تکرار

بیا برگردُ با نفرت

 از غرورت دست بردار

حک شده چشمت تو چشمام

تو که بیوفا نبودی

دو سایه بودیم ویه دل

 شعر غربتو سرودی

دلایی که واسه بودن

 هی تمنای خدا کرد

پس چرا غرور تو باز

مارو اینجوری جدا کرد