رها نمیشود دلم ز غصه ها

رو به غروب غم زده نشسته تار می زنم

درد به جان رسیده را نگفته زار می زنم

گذر اگر کنی شبی به آسمان دیده ام

به رنگ تنگ سینه ام عطر قرار می زنم

نشد اگر ببینمت به لحظه های عاشقی

به آن نگاه نافذت نقش خمار می زنم

رها نمی شود دلم ز غصه ها به جام می

بدست خود فقط بدین قفس حصار می زنم

به یاد روی ماه تو به خلوت شبانه ام

نشسته ام ببین که من نقش نگار می زنم

با سپاس فراوان از استاد خوبی ها

استاد دلجوئی عزیزو بزرگوارم