خزان دل من

ای سراپا همه خوبی برگرد

بی تو من ناله ام و آهم و درد

بعد تو زندگی ام نیست شده

هدیه دادی تو به من قلبی سرد

از غم رفتن تو مرده دلم

ای که نشناخته ام کردی طرد

کوچه ی یاد تو را بگذشتم

یادم افتاد به تو ای همدرد

جانمازم شده اینجا پر اشک

از فراغت شده ام من دلسرد

سایه ات حنجره ای از فریاد

بی وفا عشق تو رسوایم کرد

سفره دل نتوان برپا کرد

سخت است ولی چاره چه کرد

دوریت فصل خزان دل من

بی تو پژمرده شدم،گشتم زرد