قافیه بازی

این جا منشین، ما را تحویل نمی گیرند

 این ها که برای هم یک لحظه نمی میرند

در کوچه همین دیوار همصحبت آدمهاست

مُردیم و چرا مَردم از پنجره دلگیرند

هر گوشه ی این عالم، دلتنگی و تنهائی ست

از بهر خدا  دست یک خسته نمی گیرند

نوروز که می آید، خندیدنشان تلخ است

بعد از دوسه روزِ عید، ازدیدن هم سیرند

شهره شده درعالم، دردین و مسلمانی

با این همه، ساعت ها ازسمت خدا دیرند

دادیم جوانی را ، در راه غم مردم

هرچند که این مردم، ازغصه ی خود پیرند

اینها که تو می بینی، شاعر شده اند اما

شکلی که به هم ریخته از قافیه می گیرند.