جواب به شاعری دلسوخته

ای که در یک گوشه ای پنهان شدی
همچو بلبل در قفس نالان شدی

بی دلیل از عرصه های زندگی
ساکن خلوتگه زندان شدی

ای که از جور و جفای روزگار
هیمه ای بر آتش سوزان شدی

بی نصیب از مجلس فرزانه گان
صاحب اندیشه و برهان شدی

در میان آسمان واژه ها
قطره قطره دانه ی باران شدی

با بیان نکته های بی بدیل
مثل شمع محفل عرفان شدی

بال و پر بگشا بیا تا آسمان
آن زمان که طالب درمان شدی

پا به پای من بیا تا کهکشان
ای که چون ماه شبم تابان شدی

از شریک غصه ات کتمان مکن هر غصه را
گر چه خود از دیده ها کتمان شدی

مثل درویش حزین در این جهان
طعمه ی ناب بد اندیشان شدی

این بداهه را داغ داغ تقدیمتان کردم  که سنگ صبور ما خداست