و تو تموزِ این رویاهایی!

ودر این نزدیکی ها،

غرابی اندیشه دارد...

بربال خیالم!

لحظه ی بیقراری ها.

آفتاب صورتم می زند به...

روشنای...!

وقتی که تو آیی،

موج تفرج می شود قصه ی افسانه ها

و برآیند لحظه هایم چه پر زکینه می شود...!

تویی لبریز احساسم...

و پر می کشی در اوج نا به سامانی ها

ای دیده ور...!

ای مهربان...!

و ای زیبای خسته دل...!

پنجره ی باران زده ی قلبم

لولای وجودش زنگ محنت به خود آویخته،

چه زیبا می نگاری دل شکستن ها را !

ربیع و خزان در هم تنیده اند

و من در اوج این دلزدگی ها!

هیسِ سکوتم فریادِ دلم را در هم شکسته

بادها دیگر شرط می گذارند برای هم نوایی!

نسیم، آرام می وزد

و دل، شوق آمدنت را به انتظار نشسته.

آذار به انتظار است و آذر، به کناری

و تو تموزِ این رویاهایی!

گیسوان خوشه ی پروین در مهتاب، تلالو می کنند.

چه گویمت...؟!

از که جویمت...؟!

ازکجا به دنباله ی نفس هایت...؟!

ای همه سوز و گداز"من"

الف- قلــــــم