آهه

آهه
دردمند ام مثل ازدواج های تحمیلی
می رم تا آخر قصه
برمی گردم ، می سوزم
از دردِ کاندوم های تاخیری
تو اما پایداری
مثل جنگجوی جبهه های نبرد
تو پا به ماهی
مثل زنان آبستن درد
اما
مریم ست تنها ، که می داند
درد زایش عیسا را
بیا
بیا و بگذار که تقویم را
در دی ، شصت و نه بکنند
بگذار که تو را
در ذهنِ پُر ، پراکننده بکنند
چنانچه من تو را
دیدم که خیس و با چشم های هیز
لیس می زدی هستی را
و غریزه مرگ را
قلقلک می دادی
به ذهن های حرام زا ده
با عطر افرا ، بوی گندم
تجاوز می کردی
زیبا
مثل دیدنی های یک نابینا
همچون مشکی
که فرات را سیراب کرد