باران مرا به قاف نمازش كشاند ورفت

"قاف نماز"

دریا فقط به ساحل خود می کند سلام

این شانه ها به چشم تو دارند احترام

من را چو می برند بدون نبودنت

بغض می کنم میان نفسهای بی مرام

شاید تمام زندگیم را غزل کنم

تا گل کند قنوت قلمهای التیام

گاهی که گل سر به سر گل نهد کمی

باید شروع ِوصله صحرا شود تمام

یک بسته از تبسم  پامال كال تو

پیچیده اند بر پر وپاهای انهدام

"باران"مرا به قاف نمازش كشاند ورفت

در سجده گاه بيكرانه الوند ابتسام

6/9/92 مشهد