سكوت تلخ

عمق _ تاريك سكوتم بي حضورم نازنين

در پي_  پيوستن_  به كوه  نورم  نازنين

غرق_در درياي اشكم تنگ شد ه تنگ بلور

ماهي ام در اشك چشمانم به تورم نازنين

تو چه داني از من و تنهايي هر واژه ام؟

شعر بافم از غمت من از تو دورم نازنين

اشك چشمانم  بخشكيد مو سپيدم اي عزيز

در غم هجرت من از هر ديده كورم نازنين

برگ  پاييزم  كه  افتد  زير  پاي  عابران

بي تو هر لحظه شكسته اين غرورم نازنين

مانده ام تنهاي تنها  بي  كس و بي ياورم

يك بيابان  وسيع  و بي عبورم  نازنين

من نمي گويم زغم , غم با من است درهر زمان

تو بخوان غم نامه ام من كه صبورم نازنين

پ.ن:

نه كسي را گذري بر دل شد

نه به كس جز به وفا دل دادم

من به بغض و نگاه تو اسير

و دلم از همه دنيا سير

من به تنهايي تو مشكوكم

و به احساس غمي  مصلوبم

و ز خود ميپرسم

چه كسي دركم كرد؟

پ.ن:

دلم

تنگ

ثانيه ها

لنگ