یک جومرام

تقدیم به دخترم (صدف عظیمی)

......................................

ازلطف یــزدان در"صدف"چندین نشانیست
درشعر استاداست وکـارش دل ستانیست

چون هــرمعلم عاشق درس است ودانش
هرکس دلش را با قلم بشکست جانیست

معشوق ،دل ازاوستــــانــده غم نشــانـــده
شک دارم این معشوق فکرش زندگانیست

هـــردل کــه هنگام  ِ بهـــار از عشق لــرزید
بایـــد بداند دل کـــه ایـــن یک حسّ آنیست

چون دربهـار ازعطر ِگل مستیم وسرخوش
عاشق شدن پیــدا ،که از بـی همزبانیست

شاید ندانی غم که بر دل می نشیند
زردی به رُخ آرد نشان ازنـا توانیست

عاشق شدن آسان ترین کارست اما
با دوستت دارم همیشه مهربانیست

آنکس که از روی هوس پرپر کـُند گُل
بـاید بدانـد فارغ از خشم  ِخدا نیست

هر کس کـــه با غم آشنا کـرد این گـُلم را
دردی به جان گیرد که تن ازاو رها نیست

من مـانــده ام آخر چرا دربستر ِعشق
یک جــومرام ومعرفت درکار ِما نیست

درکار عشق و عاشقی مهر است مانا
بر هیچیک از عاشقان حیلت روا نیست