چراغ شیخ بر دستم

چراغ شیخ بر دستم

       به دنبال یکی انسان...

به دنبال یکی دور از صفات و خوی_چون حیوان...

                 در این  بیغوله ها پر آبله  شد پای افکارم....

      در این ناکامی و افسون سیه پوش زمان شد جسم بیمارم...

                    نگاهم گوژپشت از بار گریه ...خسته و نوامید و بیزارم...  ...

تلگر میزد بر من یکی انگار...

 دنبال چه می گردی...

به دنبال کدامین واژه از طومار انسانی...

برو جانم نکن اینگونه جان را خسته و خاموش...

خموش و مهر بر لب شو...

          که آیین کنون این است...

خاموشی...

       فراموشی...

ره دیگر بگیر و چشم خود خاموش کن از قصه ی انسان...

شده قانون جنگل...

                                  قصه ها پر گشته از آواز هر حیوان ...

فراموشی بگیر و چشم خود خاموش کن از قصه ی انسان...