پس از واقعه

پس از واقعه

رسیده دشت بـلا  را ،  بـلا ،  ز قوم  بـلا

ز خون پاک شهیدان ، گرفته خاک جـلا

مســافری ز ره دور ، سخت می تــازد

رود به ســوی مکانی ، بنام کرب و بـلا

شب زفاف، برید ست وی زهمسرخویش

چرا که می شنود او نــدا ز دشت بـلا

برای کسب حقیقت ، روانـه می گردد

به گوش می شنود بـانک یـاری مولا

چه خوب می شد اگر میرسیدبرپیکار

ولی دریـغ که دشمن ، گرفته استیلا

پیاده گشت ز مرکب ، بگفت عبدالله

چه دیر یافتم ات یا حسین ، یا مـولا

نمانده چاره ز بهر سپاه و لشگر دون

جز آنکه خاک مذلّت به سر کند حالا

که دیده بهرتجارت کسی دراین عالم

بجـای گوهر یکـدانه ، سر بَرَد کـالا

قسم که تا به قیامت به یاد می ماند

قیام سرخ حسین و  نـوای  واویـلا