بی سحر

بی سحر

درازی شب هجران بسر نمی آید

چه شد که از پی این شب سحر نمی آید

نثار راه تو کردیم نقد هستی خویش

ولی بچشم تو این مختصر نمی آید

ظفر کجاست خدایا که صبر خسته دلان

گذشت از حدّ و بوی ظفر نمی آید

بغیر جامه خونین چه شد که بر یعغوب

بشارتی ، خبری ، از پسر نمی آید

گشایشی نکند گر عنایتت ایدوست

 ز دست بسته ما کار بر نمی آید

فتادم از نظرت لیک هرچه مینگرم

بجز خیال توام در نظر نمی آید

تو میبری بفسون ، ورنه مرغ زیرک دل

بپای خویش بدام خطر نمی آید

اسیر حلقه زلف تو شد دل ( دلبر )

گذشت عمری و از وی خبر نمی آید