اصالت عشق

اصالت ِ عشق

________

پیر شده دیگر

دنیای ِ بزک زده

از سرفه های نیمه شب اش

که تا اذان ِ صبح ِ تازگی می نالند

مژده میگیرم

که میسازد تابوت ِ خویش

در کوچه بازارهای " ریـا "

رنگهایش

به بیرنگی می زنند

و چارقدش را

بید ِ لحظه ها

به پوسیدگی می کشد.

موی ِ سفیدش بیرون می زند

از لابلای رنگ ِ آسمان

حیله اش رو شده دیگر

در سنگهای ِ کوه ِ ماندن اش

و صخره هایش خواهد سوخت

تا به همسایگی آفتاب

سرمه ی لبخند بکشید

بر چشمان ِ انتظار

که تداوم ِ عشق

نگاه های ِ ماه را می نوازد

و نزدیک است

گریه ی ِ ابر ِ دعا ها

تا ببارند و جوانه زند

" اصالت "

از نور ِ عشق و ملیکا

و جاری کنید

چشمه های زلال ِ نور ِ مبینا را

که از

" اللـّهُمَّ صلِّ علی محمدٌ و آل مُحمد و عجّل فَرَجهُم "

میجوشند

از پس ِ چشمان ِ ابری ِ یتیمان ِ انتظار

______________________

مطلوبی(سخن سنج تبریزی)