شب

پرسه می زنم میان خاطره ها
در نهایتی بی کران
و اشتیاقی سوزان
تن به امواج شب می سپارم.

در خیابان های سرد شب
گام هایم می نویسد
بر تن خیابان ها
قصه ی تلخ وداع ات را.

سایه ام می کشد این
تن فرسوده زهجران تو را
شوق دیدار تو اما
هر شب،
می کشد مست مرا
سوی تو،
اینجا ،
تنها....

رفته ای،
مدت هاست!
اما؛
در نگاهم ؛
جریان داری هنوز...
سایه ات را می بینم؛
که در غبار منجمد شب های بی انتها،
در سیاهی چشمانم
ته نشین می شود...