شروع حقیقی

درودبرشما
بسیارزیباوحکیمانه بود

درود بزرگوار
دلنشین و زیباست

درود. مثنوی قشنگی بود و فکر میکنم یه جاهاییش اشاره به حدیث امام علی داشت که «الناس ینام...». باری چند اصلاح به ذهن رسید که بیشتر ناظر به وزن شعر هستن. اول اینکه «عشقی در نسیم» تعبیر واضحی نیست آن هم برای شعری که به بیشتر به عینیات میپردازد. «عشقی چون نسیم» اما تعبیر بهتری ست چون نسیم لطیف و خنک و لذت بخش است. دوم «عشق، جاویدان و در گیتی روان» («ان» و «ین» و «ون» استثنائا هجای کشیده محسوب نمی شوند بلکه بلند هستند و این خاصیت جادویی حرف نون است). بیت یکی مانده به آخر، مصراع اول «خواهیم» زیادی کشیده است. میتوان اینگونه گفت
روح من زین خاک، آرامش نیافت!
روزی از این خاک، بر خواهم شتافت (نمی دانم برخواهم شتافت قابل قبولست یا نه؛ میشود گفت من خواهم شتافت). جای مصراع ها را هم عوض کردم چون فعل بیافت فعل گذشته است و با مضمون شعر درباره «من» یا «ما» خیلی سازگار نیست.
مصراع دوم بیت آخر در عین زیبایی چند هجای اضافه دارد.
مثلا میتوان گفت: دیده بسته، دل‌گشا خواهم بمرد (یا...جان گشا خواهم بمرد). دلیل این پیشنهاد تقابل «بسته» با «گشا» است.

درودها بر شما زیبا و خوش آهنگ سرودید
موفق باشید در پناه حق

درود
زیبا و دلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی